Wśród nieudanych prób in vitro, nawet w 18 proc. przypadków można szukać przyczyny niepowodzenia właśnie na etapie stymulacji – fot. Fotolia
Procedura in vitro składa się z kilku etapów. Jednym z pierwszych jest stymulacja hormonalna, która to jest standardowym działaniem u kobiet starających się o dziecko właśnie metodą IVF. Niestety, nie zawsze okazuje się ona udana, co oczywiście niekorzystnie wpływa na cały proces. Czym jest stymulacja i dlaczego może zakończyć się fiaskiem?
By dać wsparcie jajnikom
Chcąc uzyskać większą liczbę komórek jajowych, niż dzieje się to podczas naturalnego cyklu, stosuje się farmakologiczne pobudzenie pracy jajników. Leki hormonalne podawane są najczęściej za pomocą zastrzyków – podskórnie lub domięśniowo. Jeśli zaś chodzi o ich rodzaj, dawki i system podawania, wszystko ustalane jest indywidualnie. Bazuje się przy tym m.in. na wieku kobiety, jej historii medycznej, badaniach USG, czy też parametrach, takich jak np. BMI.
Standardowe są dwie ścieżki, którymi przy planowaniu stymulacji podążają lekarze. Jest to protokół stymulacji długi, w którym to leki podaje się kobiecie we wcześniejszym cyklu, a także protokół krótki – początek stymulacji w fazie folikularnej cyklu, w którym realizuje się pobranie komórek jajowych.
Do czego zatem – w wielkim skrócie – potrzebny jest ten etap procedury in vitro? Im większa liczba pęcherzyków jajnikowych, tym większa szansa na uzyskanie w dalszym już etapie zarodków. To zaś oczywiście zwiększa szanse na ciążę.
Zobacz też: Stymulacja do in vitro a rezerwa jajnikowa. Czy IVF może wywołać przedwczesną menopauzę?
Nieudana stymulacja do in vitro
Okazuje się jednak, że wśród nieudanych prób in vitro, nawet w 18 proc. przypadków można szukać przyczyny niepowodzenia właśnie na etapie stymulacji. Co może być tego powodem?
- Nieodpowiednie dopasowanie farmakoterapii do organizmu kobiety;
- Nieodpowiednio ustalony dzień początku terapii;
- Pojawienie się przedwcześnie dominującego pęcherzyka, który może zablokować wzrost pozostałych;
- Nieprawidłowości występujące w genach.
Skutki nieodpowiedniej odpowiedzi na stymulację hormonalną przekładają się oczywiście na cały proces in vitro. Może bowiem rozwinąć się za mała ilość pęcherzyków, komórki mogą być też niedojrzałe, co uniemożliwia uzyskanie zarodków.
Dlatego też tak ważne jest nieustanne monitorowanie procesu rozwoju komórek jajowych po rozpoczęciu stymulacji – w razie ewentualnych zakłóceń, możliwa jest wtedy reakcja normująca proces.
W trakcie stymulacji zazwyczaj są to 1-4 wizyty u specjalisty, który sprawdza reakcję jajników na podawaną farmakoterapię. Należy też pamiętać, iż przy planowaniu stymulacji niezwykle istotna jest ocena rezerwy jajnikowej (AMH), która pomaga skutecznie dobrać leki hormonalne. Lepsze przygotowanie, to tak jak w każdej innej życiowej sytuacji, większe szanse na końcowy sukces.
Autorka: Katarzyna Miłkowska
