Przejdź do treści
Natalia Łyczko
2 października 2018
Po in vitro

6 przyczyn nieudanego in vitro

Kobieta z niepokojem patrząca na wynik testu ciążowego /Ilustracja do tekstu: Przyczyny nieudanego in vitro

Nieudane in vitro jest dla pacjentów trudnym doświadczeniem, któremu niejednokrotnie towarzyszy rozczarowanie i ból. Pamiętaj jednak, że na tym etapie nie warto się załamywać. Istotne jest szczegółowa analiza identyfikowalnych czynników, które mogły wpłynąć na niekorzystny wynik procedury, i – w razie potrzeby – modyfikacja strategii leczenia niepłodności. Poznaj 6 najczęstszych przyczyn nieudanego in vitro.

Zapisz się do newslettera

Przyczyny nieudanego in vitro: słaba odpowiedź na stymulację hormonalną

Niejednokrotnie problem z uzyskaniem ciąży poprzez zapłodnienie pozaustrojowe pojawia się już na samym początku drogi: podczas stymulacji hormonalnej jajników, która ma umożliwić pozyskanie prawidłowych komórek jajowych do in vitro. Powodem, który stoi za nieprawidłową odpowiedzią na tę stymulację, bywa pominięcie kluczowych badań.

Zdaniem ekspertów, kontrolowana stymulacja hormonalna jajników do in vitro powinna być dopasowana do pacjentki i opierać się zawsze na wynikach jej badań: hormonalnych i rezerwy jajnikowej (AMH). Dzięki temu możliwe jest uzyskanie właściwej odpowiedzi organizmu na stymulację, a tym samym – pobranie komórek jajowych podczas punkcji.

Za nieprawidłową odpowiedź na stymulację mogą odpowiadać też inne czynniki: nieodpowiedni typ stymulacji lub niewłaściwy dzień jej rozpoczęcia. Czasem przyczyna tkwi w czynnikach genetycznych.

Przyczyny nieudanego in vitro: niska jakość komórek jajowych

Aby doszło do zapłodnienia i późniejszego rozwoju zarodka, komórka jajowa musi znajdować się w odpowiednim stadium dojrzałości i charakteryzować się odpowiednią jakością. Jakość komórek jajowych jest zaś ściśle związana z wiekiem kobiety oraz poziomem jej rezerwy jajnikowej.

Po 35. roku życia i przy niskim poziomie AMH żeńskie gamety powoli tracą zdolność do zapłodnienia, a następnie do prawidłowych podziałów. Powodem niskiej jakości komórek jajowych mogą być też niedobory żywieniowe, choroby ogólnoustrojowe, stosowanie używek, a nawet przewlekły stres.

CZYTAJ TEŻ: Sposób na zabezpieczenie płodności. Zobacz, na czym polega mrożenie komórek jajowych

Przyczyny nieudanego in vitro: nieprawidłowości w DNA plemników

Powodem nieudanego in vitro mogą być również nieprawidłowości występujące w gametach męskich. Nie zawsze można je łatwo wykryć – zdarza się, że podstawowe badanie nasienia nie wykazuje odchyleń od normy, choć plemniki cechują się zaburzeniami DNA. W takiej sytuacji często dochodzi do problemów z zapłodnieniem lub późniejszego zatrzymania rozwoju zarodka (po trzeciej dobie).

Aby potwierdzić lub wykluczyć ten problem, niezbędna jest pogłębiona diagnostyka zaburzeń męskiej płodności, uwzględniająca badanie chromatyny plemnikowej.

ZOBACZ RÓWNIEŻ: Nowa metoda selekcji plemników do in vitro. Większa szansa na ciążę?

Przyczyny nieudanego in vitro: nieprawidłowy rozwój zarodków

W procedurze zapłodnienia pozaustrojowego każda z zapłodnionych komórek jajowych podlega szczegółowemu monitoringowi embriologicznemu i późniejszej klasyfikacji. Umożliwia to oszacowanie statystycznych szans na dalszy rozwój zarodka i zapoczątkowanie ciąży.

Jeśli na tym etapie wykryte zostaną nieprawidłowości lub proces rozwoju zostanie całkiem zatrzymany, należy upewnić się, czy po stronie pary nie występują czynniki genetyczne utrudniające zapłodnienie i rozwój ciąży. W przypadku, gdy badania wykażą obecność mutacji w danym genie, lekarz prowadzący leczenie wskaże parze najlepsze dostępne rozwiązania medyczne.

Przyczyny nieudanego in vitro: nawracające niepowodzenia implantacji

Powodem nieudanego in vitro nierzadko bywają nawracające niepowodzenia implantacji (RIT: recurrent implantation failure). Mogą mieć one mieć wiele przyczyn. Najczęstsze to: zaburzenia wzrostu i funkcji endometrium, wady rozwojowe zarodków, występowanie zmian w obrębie macicy lub zaburzenia synchronizacji rozwoju śluzówki macicy z rozwojem zarodka.

W niektórych sytuacjach za niepowodzenie in vitro mogą odpowiadać czynniki immunologiczne.

WIĘCEJ: Kilka cykli in vitro i brak ciąży? Powodem mogą być nawracające niepowodzenia implantacji

Przyczyny nieudanego in vitro: nawracające poronienia i straty ciąż

O poronieniach nawracających (lub nawracających stratach wczesnych ciąż) mówimy, gdy do  straty ciąży dochodzi trzy lub więcej razy z rzędu. Może to wynikać z wielu przyczyn, spośród których najczęstsze to:

  • zaburzenia endokrynologiczne,
  • czynniki genetyczne,
  • czynniki immunologiczne,
  • wady anatomiczne macicy.

Pacjentki i pacjenci, których dotyczy ten problem, wymagają pogłębionej diagnostyki medycznej. Niezbędne jest też zaoferowanie im specjalistycznego wsparcia psychologicznego.

Źródło: chcemybycrodzicami.pl, INVICTA

POLECAMY RÓWNIEŻ: Poronienie po in vitro. Zobacz, jakie prawa ci przysługują

Tagi:

nieudane in vitro

Natalia Łyczko

dziennikarka, redaktorka online

Anna Wencławska
14 stycznia 2019
Transfer

Ciąża mnoga po transferze pojedynczego zarodka

Ciąża bliźniacza po transferze pojedynczego zarodka
Przy in vitro zalecay jest SET, czyli pojedynczy transfer zarodka – fot. Pixabay

Pojedynczy transfer zarodka to rekomendowana praktyka w programach zapłodnienia pozaustrojowego, mająca na celu ograniczenie ryzyka wystąpienia ciąży mnogiej. Okazuje się jednak, że podanie jednego zarodka wcale nie wyklucza powstania ciąży wielopłodowej. Dlaczego?

Zapisz się do newslettera

Badania w tym kierunku przeprowadził zespół naukowców pod kierunkiem dr Keiji Kuroda z Sugiyama Clinic Shinjuku i Juntendo University Faculty of Medicine w Japonii.

Według badań Japończyków prawdopodobieństwo uzyskania ciąży mnogiej po transferze pojedynczego zarodka (tzw. SET) wynosi 1,6 proc., z czego w 1,36 proc. przypadków ciąża ta występuje w wyniku podziału zygoty.

Powodem podziału może być wydłużenie w warunkach laboratoryjnych hodowli zarodkowej do stadium blastocysty i stosowanie procedury nacięcia osłonki przejrzystej zarodka bezpośrednio przed transferem.

Naukowcy zauważyli również, że zwiększona częstotliwość ciąż mnogich wiąże się z kriotransferem.

Zobacz też: Czy dzięki in vitro można zajść w ciążę z bliźniakami obu płci?

Ciąża mnoga po transferze pojedynczego zarodka

Zygota, czyli inaczej zapłodniona komórka jajowa, zawiera wszystkie informacje genetyczne dostarczone od obojga rodziców. Zygota zaczyna się dzielić na wiele innych komórek zwanych blastomerami, które ostatecznie tworzą zarodek.

Czasem zygota może się podzielić (zazwyczaj na dwa, rzadziej na trzy i więcej części). Z tych komórek rozwiną się następnie zarodki, z których powstaną bliźnięta (lub trojaczki, czworaczki, itd.) jednojajowe.

W swoim badaniu japońscy naukowcy przestudiowali 937848 cykli SET przeprowadzonych w latach 2007-2014. Po transferze pojedynczego zarodka (świeżego lub mrożonego) odnotowano blisko 27700 ciąż.

W 4310 przypadkach były to ciąże bliźniacze (1,56 proc. ciąż) oraz 109 ciąż trojaczych (0,04 proc. ciąż). Częstotliwość wystąpienia podziału zygoty wynosiła zatem 1,36 proc. Eksperci odkryli też, że transfer mrożonego zarodka zwiększał szanse na uzyskanie ciąży wielopłodowej aż o 34 proc.

Wyniki badania ukazały się w 2018 roku na łamach magazynu „Human Reprduction”.

Źródło: www.ncbi.nlm.nih.gov, www.eurekalert.org, nOvum

Tagi:

ciąża mnoga po in vitro
transfer zarodka

Anna Wencławska

Koordynatorka treści internetowych. Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego, pasjonatka obcych kultur i języków orientalnych.

Redakcja In Vitro Online
1 lutego 2019
Po in vitro

Przesiewowe badania prenatalne po in vitro

Przesiewowe badania prenatalne
Główną zaletą przesiewowych badań prenatalnych takich jak jest ich nieinwazyjność – fot. © studio7728/123rf.com

Przesiewowe badania prenatalne typu NIPT zaleca się m. in. kobietom po zabiegu zapłodnienia in vitro. Potrafią one z bardzo dużą dokładnością oszacować ryzyko wystąpienia u dziecka wad genetycznych, np. zespołu Downa. Do tej pory najpopularniejszym  badaniem z tej grupy był test NIFTY.

Zapisz się do newslettera

Ostatnio na polskim rynku pojawił się też nowy nieinwazyjny test prenatalny SANCO, który wykrywa ponad 99% badanych wad. Co jeszcze warto o nim wiedzieć?

Jak działają nieinwazyjne testy prenatalne typu NIPT?

Nieinwazyjne testy prenatalne typu NITPT (non-invasive prenatal  testing) to testy genetyczne. Polegają na analizie płodowego DNA wyizolowanego z niewielkiej próbki krwi  matki (ok. 10 ml).

Płodowe DNA  pochodzi głównie z łożyska. Jego ilość zwiększa się wraz z rozwojem ciąży, by po porodzie szybko zniknąć z matczynego krwiobiegu. Nieinwazyjny genetyczny test prenatalny SANCO wykonuje się między 10. a 24. tygodniem ciąży. Jest to obecnie jedyny realizowany w Polsce nieinwazyjny test prenatalny z certyfikatem CE-IVD  obejmującym cały proces technologiczny.
W praktyce oznacza to, że może służyć celom diagnostycznym.

Ponieważ próbkę krwi pobiera się w identyczny sposób jak do standardowej morfologii, badanie jest w pełni bezpieczne dla dziecka i jednocześnie komfortowe dla kobiety. W przypadku testu SANCO analiza prowadzona jest metodą sekwencjonowania nowej generacji. Oznacza to, że bada się w nim całe DNA płodu. Jakich nieprawidłowości się w nim szuka?

Zobacz też: Diagnostyka preimplantacyjna. Kiedy się ją przeprowadza i czemu służy?

Test SANCO – zakres badania

Przyszła mama może sama wybrać zakres badanych zaburzeń, oczywiście najlepiej, aby zrobiła to w porozumieniu ze swoim lekarzem. Test SANCO dostępny jest bowiem w dwóch wersjach – podstawowej i rozszerzonej (test SANCO Plus).

  • Test SANCO podstawowy

Obejmuje trisomie: trisomia 21 (zespół Downa), trisomia chromosomu 18 (zespół Edwardsa) i chromosomu 13 (zespół Patau) oraz zaburzenia liczby chromosomów płci: zespół Turnera, zespół Klinefeltera, XXX i XYY. Test pozwala też określić płeć dziecka.

  • Test SANCO Plus

Obejmuje m.in. aneuplodie wszystkich chromosomów oraz rzadkie zespoły delecyjne takie jak: zespół DiGeorge’a, 1p36, zespół Cri-Du-Chat (zespół kociego krzyku), zespół Wolfa Hirschhorna, zespół Pradera-Williego/Angelmana.

Test SANCO w odróżnieniu od testu NIFTY pozwala również na oznaczenie Rh płodu. Badanie określa, czy jest ono dodatnie czy ujemne. Dzięki temu kobieta ma szansę uniknąć ewentualnego konfliktu matczyno-płodowego i związanych z nim konsekwencji.

Zobacz też: Zespół łamliwego chromosomu X a dziedziczenie. Jak ocenić ryzyko?

Które kobiety powinny rozważyć wykonanie testu SANCO?

Test SANCO dedykowany jest przede wszystkim kobietom, które:

  • zdecydowały się na późne macierzyństwo (po 35. roku życia);
  • chciałyby kompleksowo przebadać dziecko, jeszcze zanim się ono urodzi ;
  • mają nieprawidłowe wyniki innych przesiewowych badań prenatalnych, np. USG, testu PAPP-A;
  • mają wśród członków rodziny (swojej lub partnera) osoby dotknięte wadami genetycznymi;
  • straciły wcześniej ciążę z powodu wad genetycznych u płodu;
  • mają przeciwwskazania do amniopunkcji lub innych diagnostycznych badań prenatalnych.

Przesiewowe badania prenatalne po in vitro – dlaczego warto je wykonać?

Główną zaletą przesiewowych badań prenatalnych takich jak SANCO jest ich nieinwazyjność, a co za tym idzie całkowite bezpieczeństwo dla matki i dziecka.

Ponadto oceniają ryzyko wystąpienia wad genetycznych z bardzo dużą dokładnością (na poziomie ponad 99%). Dzięki temu wielu przyszłym mamom po wykonaniu takiego badania udaje się uniknąć amniopunkcji.

Autor: Natalia Jeziorska, testDNA, www.testDNA.pl

test DNA

Tagi:

badania prenatalne
nieinwazyjne testy prenatalne

Redakcja In Vitro Online

Jedyny poradnikowy portal o in vitro.

Przeczytaj również

In vitro z komórką dawczyni

Dla kobiety marzącej o dziecku często adopcja komórki jajowej, może być jedyną nadzieją i rozwiązaniem problemu niepłodności czy bezpłodności. Mimo, że kwestia adopcji komórek rozrodczych budzi wątpliwości etyczne, to dla […]

Techniki wspomagania rozrodu na świecie – jak wygląda Polska na tle innych państw?

Jedna na sześć par na świecie doświadcza jakiejś formy niepłodności. Szacuje się, że w Europie problem ten może dotyczyć aż 25 milionów obywateli. W zależności o miejsca, dostępne są różne […]

Diagnostyka preimplantacyjna. Kiedy się ją przeprowadza i czemu służy?

Niedawno świat obiegła wieść o nowo opracowanym teście, który da możliwość przewidywania IQ dziecka poczętego metodą in vitro. Obecnie dzięki innej metodzie można już badać zarodki pod kątem nieprawidłowości genetycznych, […]

Przeczytaj