Przejdź do treści
Anna Wencławska
30 października 2018
In vitro

Ryzyko i powikłania po in vitro

Ryzyko i powikłania po in vitro
fot. Fotolia

Tak jak każdy zabieg medyczny, również in vitro może wiązać się z pewnymi komplikacjami i skutkami ubocznymi. Na szczęście nie są to częste przypadki.

Zapisz się do newslettera

In vitro to technika wspomaganego rozrodu, którą od kilku dekad z powodzeniem stosuje się na całym świecie.

Wiele par rozważających skorzystanie z zapłodnienia pozaustrojowego zastanawia się, czy metoda ta jest w pełni bezpieczna. Oto lista najczęstszych możliwych powikłań po in vitro.

Zobacz także: Hiperstymulacja przy in vitro – jakie daje objawy?

Ryzyko i powikłania po in vitro – hiperstymulacja

Jednym z groźniejszych powikłań związanych z nadmiernym pobudzeniem owulacji jest zespół hiperstymulacji jajników (OHSS – ovarian hyperstimulation syndrome). Wśród głównych objawów łączonych z OHSS wymienia się:

  • postać łagodną: wzdęcia i niewielkie bóle brzucha
  • postać umiarkowaną: umiarkowany ból brzucha, nudności, wymioty, wodobrzusze
  • postać ciężką: wodobrzusze, problemy z oddychaniem, skąpomocz, zagęszczenie krwi, hipoproteinemia
  • postać krytyczną: intensywne wodobrzusze, bezmocz, zespół ostrej niewydolności oddechowej, gromadzenie się dużej ilości płynu wysiękowego w otrzewnej, opłucnej i osierdziu, duże zagęszczenie krwi, problemy zakrzepowo-zatorowe

Zobacz także: Czy dzięki in vitro można zajść w ciążę z bliźniakami obu płci?

Ryzyko i powikłania po in vitro – poród mnogi

W celu zwiększenia szansy ciążę czasami do macicy pacjentki podaje się kilka zarodków. Może się zdarzyć, że wszystkie z nich się rozwiną i dojdzie do porodu mnogiego. Ciąża mnoga obarczona jest ryzykiem. Do potencjalnych zagrożeń można zaliczyć:

  • Stan przedrzucawkowy
  • Przedwczesny poród
  • Niską masę urodzeniową dzieci
  • Zespół przetoczenia krwi między płodami
  • Cukrzycę ciążową
  • Problemy z łożyskiem

Ze względu na ryzyko, jakie niesie za sobą ciąża mnoga, obecnie coraz więcej klinik decyduje się na pojedynczy transfer zarodka.

Zobacz także: Poronienie po in vitro – co dalej?

Ryzyko i powikłania po in vitro – poronienie i ciąża pozamaciczna

Podobnie jak przy ciąży naturalnej, tak również w przypadku ciąży będącej wynikiem zapłodnienia pozaustrojowego istnieje ryzyko poronienia. Wśród kobiet w wieku ok. 20 lat ryzyko to wynosi 12-15 proc. i wzrasta wraz z wiekiem matki.

Ciąża ektopowa (pozamaciczna) występuje wtedy, gdy zapłodnione jajo ulega implantacji poza błoną śluzową macicy. Zwykle taka ciąża jest zlokalizowana w obrębie jajowodu, rzadziej w obrębie jajnika, otrzewnej lub szyjki macicy.

Ciąża ektopowa to stosunkowo rzadkie zjawisko w in vitro. Jest to jednak poważny stan zagrażający zdrowiu i życiu kobiety. O ciąży pozamacicznej mogą świadczyć ostre bóle brzucha, krwawienie z pochwy, bóle krzyża, zawroty głowy lub niskie ciśnieni.

Zobacz także: Wady wrodzone po in vitro

Ryzyko i powikłania po in vitro – wady wrodzone dziecka

Wady wrodzone po in vitro wynikają przede wszystkim z czynnika matczynego. Do zabiegu często przystępują kobiety po 35. roku życia. Wiek matki jest zatem głównym czynnikiem wpływającym na ryzyko pojawienia się wad wrodzonych u dziecka. Komórki jajowe starszych kobiet są bowiem bardziej narażone na powstanie mutacji.

Podsumowując, leczenie niepłodności metodą in vitro jest bezpieczne, a ryzyko wystąpienia różnego rodzaju komplikacji jest podobne do tego przy ciąży naturalnej.

Źródło: whereivf.com wylecz.to, poradnikzdrowie.pl

Tagi:

ciąża mnoga po in vitro
ciąża pozamaciczna po in vitro
komplikacje po in vitro
poronienie po in vitro
powikłania po in vitro

Anna Wencławska

Redaktorka serwisu internetowego In vitro online. Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego, pasjonatka obcych kultur i języków orientalnych.

Bartosz Jaster
17 stycznia 2020
In vitro

Odkrywcy in vitro

Robert Edwards zmarł w 2013 roku. – flickr.pl

Przebieg procedury in vitro opisywaliśmy już wielokrotnie. Dziś nadszedł czas, aby przybliżyć sylwetki jej twórców – niedocenianych geniuszy, dzięki którym miliony par zostały rodzicami.

Sir Robert Geoffrey Edwards urodził się w 1925 roku w brytyjskim Batley. Młodość Edwardsa przypadła na trudny okres II wojny światowej, toteż po ukończeniu szkoły średniej trafił na front. Dopiero po zakończeniu walk mógł zastanowić się nad swoją przyszłością. Rozpoczął studia na wydziale rolnictwa uniwersytetu walijskiego, potem wyjechał do Edynburga, gdzie kształcił się w Instytucie Genetyki Zwierząt. Już wówczas, w połowie lat 50-tych, zaczął prowadzić badania nad metodą zapłodnienia pozaustrojowego.

Zapisz się do newslettera

Zobacz też: In vitro krok po kroku

Trudne początki

Kariera Roberta Edwardsa stopniowo nabierała tempa. Pod koniec lat 60-tych wykładał już fizjologię na Uniwersytecie w Cambridge. Sam również poświęcał wiele czasu na naukę, zwłaszcza dotyczącą rozwoju zarodków. Zainteresował tym tematem ginekologa i położnika Patricka Steptoe’a. Wspólnie opracowali metodę zapłodnienia komórki jajowej przez plemnik poza organizmem kobiety. W 1972 roku byli już gotowi nieść pomoc niepłodnym parom – niestety, pierwsi pacjenci Edwardsa i Steptoe’a nie zostali rodzicami. Dopiero w 1978 nastąpił przełom: do badaczy zgłosiło się małżeństwo, które przez 10 lat bezskutecznie starało się o dziecko. Naukowcy mieli już dość wiedzy i doświadczenia, by tym razem odnieść sukces.

Louise Brown

Louise Brown była pierwszym dzieckiem urodzonym dzięki metodzie in vitro. Rodzice dziewczynki nie posiadali się ze szczęścia. Edwards i Steptoe przezwyciężyli techniczne trudności związane z procedurą zapłodnienia pozaustrojowego, ale napotkali na potężny opór ze strony konserwatywnych mediów, polityków oraz duchownych. Oni zaś zgodnie roztrząsali moralne aspekty narodzin „dziecka z probówki”. Paradoksalnie przyjście na świat Louse Brown wzbudziło większe kontrowersje niż działalność koncernów zbrojeniowych, których szeroko rozumiani „obrońcy życia” o nic nie oskarżają. To właśnie ten sprzeciw sprawił, że komitet noblowski nie nagrodził Edwardsa i Steptoe’a już wtedy, w latach 80-tych. Tymczasem drugi z wymienionych badaczy wkrótce ciężko zachorował i zmarł w 1988 roku. Do momentu śmierci Stepote’a, ponad 10 000 dzieci urodziło się dzięki metodzie in vitro. Nowatorska technika leczenia niepłodności powoli zdobywała popularność.

Zobacz też: Czytajmy i żyjmy dobrze w 2020!

Ostatecznie doceniony

Dopiero w 2010 roku Robert Edwards otrzymał Nagrodę Nobla z dziedziny medycyny. Z powodu złego stanu zdrowia nie mógł odebrać jej osobiście, niemniej świat ostatecznie docenił jego odkrycie. Dzięki metodzie in vitro urodziło się już ponad 5 000 000 dzieci – więcej, niż liczy ludność Norwegii. Na przestrzeni 40 lat udoskonalono procedurę zapłodnienia pozaustrojowego, jednak jej zasadnicze założenia się nie zmieniły.

Historycy i biografowie poświęcają szczególnie dużo uwagi zbrodniarzom, jednocześnie zapominając o geniuszach pokroju Edwardsa i Steptoe’a. Warto zatem znać nazwiska tych dwóch naukowców, którzy zamiast przerzedzać ludzkość, pozwolili jej wykonać krok naprzód.

 

Tagi:

historia in vitro

Bartosz Jaster

Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, pasjonat i badacz historii, miłośnik literatury faktu. Członek Fundacji Rozszczepowe Marzenia, niosącej pomoc dzieciom z wadami wrodzonymi.

Bartosz Jaster
22 stycznia 2020
In vitro

O „doktor” Miriam Menkin

Podział komórki jajowej zaobserwowany przez Miriam Menkin – fot. domena publiczna

Zwykle rewolucyjne dokonania zawdzięczamy wielu ludziom, nawet jeśli po latach są kojarzone wyłącznie z jednym nazwiskiem (rzadziej dwoma). Podobnie było w przypadku in vitro – choć procedurę zapłodnienia pozaustrojowego opracowali Edwards i Steptoe, nie odnieśliby sukcesu, gdyby nie odkrycie Miriam Menkin.

Kobiety również mają swój niebagatelny wkład w leczenie niepłodności. Dzisiaj to stwierdzenie wydaje się oczywiste – wszak mamy XXI wiek – ale blisko osiemdziesiąt lat temu trudno im było zaistnieć w świecie nauki. Ale to właśnie wtedy, w 1944 roku, Miriam Menkin stała się pierwszą osobą, która zaobserwowała podział komórki jajowej. Wydarzenie wydawało się równie niezwykłe jak okoliczności, które do niego doprowadziły. Smutna prawda była bowiem taka, że pomimo swoich nieprzeciętnych umiejętności, Miriam pełniła w laboratorium jedynie funkcję asystentki.

Zapisz się do newslettera

Zobacz też: Odkrywcy in vitro

Na przekór trudnościom

Miriam urodziła się w 1901 roku na Łotwie. Niedługo potem jej rodzina wyemigrowała do Stanów. Tam Menikin zdobyła gruntowne wykształcenie: skończyła histologię na Uniwersytecie Cornella oraz genetykę na Uniwersytecie Columbii, aczkolwiek nigdy nie uzyskała tytułu doktorskiego – głównie ze względu na płeć. Należy bowiem wspomnieć, że przed II wojną światową tylko nieliczne uczelnie medyczne przyjmowały kobiety (m.in. Harwardzie kształcili się wyłącznie mężczyźni). Co gorsza, nielicznym studentkom stawiano wyższe wymagania. Zniechęcona Miriam zdobywała więc wiedzę w różnych zespołach badawczych, gdzie sprawowała jednak podrzędne funkcje. Na początku lat 40-tych jednym z jej przełożonych był John Rock, jeden z późniejszych twórców tabletki antykoncepcyjnej.

Pozorny błąd

Zespół Rocka przez ponad 6 lat bezskutecznie starał się zapłodnić komórkę jajową w warunkach laboratoryjnych. W tym czasie naukowcy pobrali ponad 800 komórek jajowych od pacjentek poddających się histerektomii, nasienie zaś pozyskiwali we własnym zakresie. Ze 138 prób nie powiodła się żadna. W 1944 Miriam Menkin urodziła drugie dziecko, a ponieważ wówczas jeszcze nie wprowadzono urlopów macierzyńskich, krążyła od kołyski do laboratorium. Przypuszcza się (choć być może to pogłoska wymyślona przez zazdrosnych kolegów po fachu), że Miriam dokonała przełomowego odkrycia przez przypadek: niewłaściwie rozcieńczoną próbkę nasienia pozostawiła na płytce z komórką jajową przez godzinę, choć protokół nakazywał, by czas ten skrócić o połowę. Gdy następnego dnia badaczka pochyliła się nad mikroskopem, nie mogła uwierzyć własnym oczom. Zapłodniona komórka zaczęła się dzielić!

Zobacz też: Nieudane in vitro – co dalej?

„Doktor Miriam”

Choć wieść o odkryciu obiegła świat, Menkin pozostała niedoceniona. Nadal nie mogła zdobyć doktoratu, ponieważ była zależna od męża, którego zwolniono z pracy. On z kolei zarządził, że przeprowadzą się do Karoliny Północnej. Po kolejnych kilku latach kobieta zarobiła dość pieniędzy na to, by rozwieść się i powrócić do Bostonu, gdzie Rock prowadził swoje badania – tyle tylko, że nie zajmował się już kwestią zapłodnienia pozaustrojowego, lecz pracował nad tabletką antykoncepcyjną. Co więcej, stał się zagorzałym przeciwnikiem in vitro, twierdząc, jakoby ta metoda mogła doprowadzić do „narodzin potwora”. Menkin zakończyła swój osobisty związek z mężczyzną, ale zawodowo wciąż była zależna od Rocka i innych naukowców, którzy nie pozwolili jej na prowadzenie samodzielnych badań.

Miriam Menkin zmarła w 1992 roku. Dziś przez wielu bywa określana jako embriolożka lub „doktor Miriam Menkin”, bo choć formalnie nie zasłużyła na te tytuły, nikt już nie wątpi w jej ogromny wkład w naukę i medycynę.

 

Tagi:

historia in vitro

Bartosz Jaster

Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, pasjonat i badacz historii, miłośnik literatury faktu. Członek Fundacji Rozszczepowe Marzenia, niosącej pomoc dzieciom z wadami wrodzonymi.

Redakcja In Vitro Online
2 stycznia 2020
In vitro

Rozenek kręci dokument o in vitro

W dokumencie o in vitro zabiorę Was do laboratorium i innych miejsc dostępnych tylko dla personelu medycznego – fot. Instagram m_rozenek

Małgorzata Rozenek-Majdan, jedna z popularniejszych celebrytek w Polce, jest mamą dwójki synów – Stanisława i Tadeusza, poczętych dzięki metodzie in vitro. Kilka dni temu Majdanowie ogłosili, że ich wielomiesięczne starania i walka o kolejne potomstwo zakończyły się sukcesem – para spodziewa się dziecka. Ostatnio Małgorzata poinformowała, że jest w trakcie nagrywania dokumentu o zapłodnieniu pozaustrojowym in vitro.

Zapisz się do newslettera

Małgorzata Rozenek-Majdan swoją karierę w mediach rozpoczęła w 2012 roku, prowadząc program „Perfekcyjna pani domu”. Małgorzata nigdy nie ukrywała, że jej synowie z małżeństwa z Jackiem Rozenkiem, przyszli na świat dzięki metodzie in vitro. Celebrytka wielokrotnie powtarzała, że zapłodnienie pozaustrojowe to dla niej jedyna szansa na posiadanie upragnionego potomstwa. Z tego względu Małgorzata rozpoczęła walkę z rządem o prawa do metody in vitro, odwiedziła sejm i pojawiła się na Kongresie Praw Obywatelskich. W maju 2019 gwiazda wydała książkę „In vitro. Rozmowy intymne”. Pojawia się w niej mnóstwo historii par starających się o upragnione potomstwo, rozmowy z lekarzami i odpowiedzi na wiele trudnych pytań.

Zobacz też: „In vitro. Rozmowy intymne” – premiera książki Małgorzaty Rozenek-Majdan

Dokument o in vitro

Aktualnie Małgorzata nagrywa dokument na temat leczenia niepłodności, o czym poinformowała na swoim instagramowym koncie. Rozenek-Majdan opublikowała zdjęcie z planu, które podpisała:

W dokumencie o in vitro, który właśnie nagrywamy, zabiorę Was do laboratorium i innych miejsc dostępnych tylko dla personelu medycznego. Pokazując etap po etapie, rozwiewamy wątpliwości, które przeciwnicy In vitro, nie znając tej procedury próbują zasiać, a wszystko po to żeby ułatwić każdej potrzebującej tej procedury pary, dostęp do niej.

 

Wpis cieszy się dużą popularnością i mnóstwem pozytywnych komentarzy. Obserwatorzy podziwiają Małgorzatę, wspierają i chwalą za wspaniałą inicjatywę.  Podkreślają jednak, że in vitro w Polsce wciąż jest tematem tabu.

W filmie będzie można zobaczyć laboratorium medyczne z kliniki leczenia niepłodności, a także posłuchać rozmów z lekarzami i specjalistami. Małgorzata nie ukrywa swojego podekscytowania nowym projektem.

Autorka: Klaudia Kierzkowska

Zobacz też: Rozenek będzie miała dziecko – kolejne z in vitro

Tagi:

dokument o in vitro
Małgorzata Rozenek-Majdan
Rozenek-Majdan

Redakcja In Vitro Online

Jedyny poradnikowy portal o in vitro.

Redakcja In Vitro Online
27 grudnia 2019
Zarodek

Zarodek z in vitro, który zamieszkiwał dwa łona

Donna i Jasmine Francis-Smith zostały mamami – fot. Facebook

W Wielkiej Brytanii urodził się chłopiec, który przyszedł na świat dzięki metodzie in vitro. Nie byłoby w tym nic dziwnego gdyby nie fakt, że przed porodem chłopiec zamieszkiwał dwa łona. Czy to w ogóle możliwe?

Zapisz się do newslettera

Współdzielona ciąża

Donna i Jasmine Francis-Smith, kobiety zamieszkujące Wielką Brytanię, zostały mamami. Brytyjki skorzystały z metody zapłodnienia in vitro, dzięki której na świecie pojawił się ich wymarzony synek Otis. W związku z tym, że obie kobiety chciały doświadczyć wyjątkowości bycia w ciąży, zdecydowały się na niestandardową, zmodyfikowaną formę zabiegu. Do zapłodnienia komórki jajowej doszło w ciele jednej z mam – Donny, gdzie płód dojrzewał przez pewien czas, po czym został umieszczony w macicy Jasmin. W ciele drugiej mamy pozostał aż do rozwiązania.

Pobrali ode mnie jajeczko, a następnie umieścili je z powrotem na 18 godzin przed włożeniem do ciała Jasmine, po czym zaszła w ciążę. To doświadczenie bardzo nas do siebie zbliżyło emocjonalnie, ale dzięki niemu mamy też szczególną więź z Otisem. – mówi Donna, jedna z mam niedawno narodzonego chłopca.

Przeprowadzona procedura nosi nazwę AneVivo i ma miejsce w ciele mamy, a nie w środowisku laboratoryjnym. W standardowej metodzie in vitro, do zapłodnienia komórki dochodzi poza organizmem kobiety.

Zobacz też: Samotne kobiety nie mają prawa do swoich zarodków

AneVivo w Polsce

Co ciekawe metoda AneVivo dostępna jest również w Polsce. Metodę tę opracowała szwajcarska firma biotechnologiczna Anecova przy wsparciu naukowców z Politechniki Federalnej w Lozannie. Mimo iż AneVivo, podobnie jak standardowa procedura in vitro, wciąż budzi jeszcze wiele kontrowersji, jedno jest pewne – to prawdziwy przełom w medycynie.

Ta jakże innowacyjna metoda zapłodnienia umożliwia swobodny przepływ substancji odżywczych, płynów, komórek endometrium w celu interakcji pomiędzy środowiskiem matki a zarodkiem.

Autorka: Klaudia Kierzkowska

Zobacz też: Dziecko trojga rodziców – Brytyjczycy zalegalizowali innowacyjne in vitro

 

Tagi:

AneVivo
in vitro dla lesbijek

Redakcja In Vitro Online

Jedyny poradnikowy portal o in vitro.

Przeczytaj również

Jak uchronić się przed rakiem prostaty? Listopad miesiącem profilaktyki „nowotworów męskich”

Rak prostaty jest jednym z najczęstszych nowotworów występujących u mężczyzn. Rokrocznie w większości europejskich krajów rośnie liczba zdiagnozowanych chorych, dlatego tak ważne są badania profilaktyczne i zwiększanie świadomości zdrowotnej. Zapisz […]

Ekspert Episkopatu krajowym konsultantem ds. genetyki klinicznej

Minister zdrowia odwołał dotychczasową konsultant krajową ds. genetyki klinicznej, prof. Marię Sąsiadek i powołał na jej miejsce prof. Andrzeja Kochańskiego, członka Rady Naukowej Centrum Bioetyki Ordo Iuris. Zapisz się do […]

In vitro – doświadczenie i przyszłość. Konferencja ekspercka w Biurze RPO

Wczoraj w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich odbyła się konferencja z udziałem RPO Adama Bodnara oraz zaproszonych ekspertów. Dyskutowano o dotychczasowych doświadczeniach i przyszłości leczenia niepłodność metodą zapłodnienia pozaustrojowego w Polsce. […]

Przeczytaj